kategoria : / /

.

a u t o r :    Julciaaak

w s t ę p :   

Olivia biegnie, a jej ciałem wstrząsają dreszcze. Nie wie czy z zimna czy z przerażenia, a może ze smutku. Odkąd ktoś zamordował Maksa ona nie może się pozbierać.

u t w ó r :

Kiedy Olivia ubierała kurtkę usłyszała dźwięk dzwonka do drzwi. Przeszła przez korytarz, aby zobaczyć kto dzwonił. Niestety, tym razem Nancy była od niej szybsza. W końcu to ona zna wszystkie tajemne przejścia w naszym domu.
- Tak, ona już idzie.- usłyszała głos siostry.
Nie widziała z kim Nancy rozmawia, nie spodziewała się gości.
- Oh, już jest.- powiedziała z ulgą , gdy zobaczyła Olivie .- Olivia, ktoś do ciebie. To jest Pan Nuck. Jest z wydziału zabójstw.
- Dzień dobry...?- bardziej zapytała niż powiedziała.
Dopiero kiedy jej siostra szerzej otwierała drzwi zauważyła, że jest bardzo zdenerwowana i strzela kostkami. Za drzwiami stał wysoki mężczyzna ubrany w czarny garnitur. Miał wystające kości policzkowe, niebieskie oczy i bardzo krzaczaste brwi. Nie był przystojny, ale też nie był brzydki. Wyciągnął do Olivii rękę, a ona ją uścisnęła.
- Dzień dobry. Nazywam się Dylan Nuck. Jak powiedziała Pani siostra jestem z wydziału zabójstw i mam do Pani kilka pytań. Czy może Pani pojechać ze mną na komisariat?
- A w jakiej sprawie?
- W sprawie zabójstwa Pana Maksa Arrowa.
Olivia spojrzała słabo na Nancy. Była zszokowana podobnie jak jej siostra. Podobnie jak każdy kto dowiaduje się o śmierci bliskiej osoby. Dylan widział ból w ich oczach kiedy o tym powiedział, ale takie były procedury. Musiał im powiedzieć, a one musiały zostać przesłuchane. Nawet jeśli to nie one pozbawiły Maksa życia. Słyszał jak Olivia rozpacza, a przez lusterko mógł zobaczyć, że opiera się o siostrę, która próbuje ją choć trochę uspokoić. Prawdopodobnie jej się nie uda , a wtedy Juliet będzie musiała podać jej coś na uspokojenie.
Siostry nie chciały w to wierzyć. Zrobiłyby wszystko, aby najlepszy przyjaciel Nancy i chłopak Olivii nadal żył. Obie były zszokowane i zdruzgotane. Nie mogły uwerzyć, że tak młodo od nich odszedł. Nie chciały w to wierzyć.




PS To moje pierwsze opowiadanie, więc na początku może być trochę chaotycznie. Postaram się poprawić, Buziaki ;*