kategoria : Proza / Proza faktu / Inna

Zielony horyzont

a u t o r :    biernat

Długo nie mogłem się opanować. Widok mijających gałęzi oraz zbliżający sie zielony horyzont jak ściana, kazały moim oczom rosnąć.
Za mną był już chłod barierki, o którą sie przed chwilą opierałem.
- Muszę ci coś powiedzieć - powiedziała dosłownie przed chwilą, gdy staliśmy wdychając świeże powietrze.
Popatrzyłem na nią pełen nadziei. Chciałem, by to powiedziała.
- Słucham - zapytałem
- Długo sie zastanawiałam. Nie spałam prawie całą noc - przetarła oczy - i nie wiem jak ci to powiedzieć - teraz popatrzyła na mnie swoimi (przetartymi) wielkimi, zielonymi oczami.
- Wiesz jak bardzo... - wykrztusiłem przez zaciśnięte gardło.
- Posłuchaj - przerwała - posłuchaj mnie bardzo uważnie...

Nie wiem jak długo jestem bezwładny. Wiem, że ta nieważkość zaraz sie skończy. Wywijam rękami i patrzę na gałęzie. Jedna, druga.
Zielony horyzont zbliża sie coraz bardziej. W głowie, jak w zamkniętym pudełku kuleczka, odbija mi się jej ostatnie zdanie.

Teraz zielony horyzont jest coraz bliżej. Za chwilę go dosięgnę. Tylko jeszcze raz przypomnę sobie jej ostatnie słowa.
- Już cię nie kocham...