kategoria : Poezja / Poezja wierszowana / Przemijanie

"Więzień snu."

a u t o r :    SebastianPost

Jeden sen i jedna łza -
cierpienie szloch i zapomnienie...
Gwieździsta krew - księżyca moc -
i wszystko w mych oczach blednie.

W oddali krzyknął dzwonu dźwięk.
Sczerniałe kruki zniżyły lot...
Z nieba wypłynął strachu grom -
i całą ziemię okrył mrok.

Serce moje zalała krew...
Dotknęła mnie morska cisza.
Spojrzałem w kałuże łez
i nie ujrzałem tam swego odbicia.

Bicie dzwonów - wrzaski ptactw -
nie porwały mego ciała.
Przecierałem stróżki swoich łez,
zmywając szarą krew rozstania.

Tęsknota za świtem me ciało okryła.
Uciec chciałem z tej agonii strachu!
Marzyć zacząłem o ranku! o wstaniu!
nie czuć już śmiertelnego zapachu!

Wyrwać się chciałem z sennego koszmaru,
by zapomnieć o nocnym widoku.
Nie chciałem już blasku księżyca,
ani słonej krwi w mym człowieczym oku!

Nie nadszedł kres uwięzionych myśli...
Nie ujrzałem dnia ni słonecznego promienia...
Tylko ciemność w tym śnie istniała - - -
i obce cienie błagały, bym nie umierał.

12.08.2002.

Dla mojej przyjaciółki Anny Michalczyk.