kategoria : Poezja / Poezja wierszowana / Przemijanie

"Ciemność mą duszą."

a u t o r :    SebastianPost

W samotności me ciało ukryte.
Z otchłani szum słów nadpływa.
Mrok zza gór przybył -
w nim przerażenie się odzywa.

Krople łez roszą moje dłonie -
usta płoną zaświatowym tchem.
Wszyscy umarli -
tylko ja wśród tajemniczej ciszy jestem.

Odszedł strach przed śmiercią.
Zniszczone kwiaty na ołtarzu mej duszy.
Któż jeszcze muśnie szeptem?
Czy ktoś mnie z głębokiego snu zbudzi?

Zmęczony padam niszcząc swój cień.
Ma dusza dnia nie nazywa pięknem.
Chwytam za palce nocny świat - - -
w ciemności zbudzony - w ciemność odejdę.

16 V 2001

Dla miłej Gabrieli Wijaty.