kategoria : Poezja / Poezja wierszowana / Przemijanie

"Piękność tajemniczego świata."

a u t o r :    SebastianPost

Mgły odeszły w czeluść żalu -
jak gwiezdnego pyłu szepty.
Samotność rozwiera palce swe,
aż w końcu mnie zadręczy.

Sen odszedł - czuję strach
przed jękiem swojej duszy.
Chcę zasnąć, lecz nie mogę,
jakby mnie mrok dusił.

Me ciało prowadzi czarć
ku bramie z czarnych róż.
Znalazłem się po drugiej stronie myśli -
widok niczym ze snów.

Zwiedzam piekielny świat -
wiatr prowadzi mnie za dłonie.
Odrzucam ludzki grzech -
już niczego się nie boję!

Księżyc wznosi hołd
pieśnią ku podziemnej sile.
Ciernie zawidniały w oddali -
obok nich wciąż się wiję.

Wnet słabość mnie ogarnia -
padam na szatańskiej drodze!
Piękno świata zanika -
najbardziej się odejścia boję.

Fałszywy widok. Nie umarłem wcale.
Ponownie skulony siedzę przed łożem.
Chcę wrócić do sennych wspomnień -
chwytam nóż! Niech piękno mnie pochłonie!

marzec 2001

Utwór ten dedykuję wyjątkowemu facetowi jakim jest Grzegorz Majewski.