kategoria : Poezja / Inna / Inna

Moja cisza

a u t o r :    narcos

Cisza jest moja
Przynajmniej ta, która jest wokół mnie-
Reszta ciszy należy do Boga i Szatana....
A może tylko do Boga?

Cisza, która jest moja,
Jest z pośród swego rodu najdzikszą.
Słychać w niej odległe szczekanie psa pośród mgły,
Słychać szum wiatru,
Zapach nocy,
I smak księżyca.

Cisza moja ma kolor lampy gazowej pośród jesiennej zadumy.
A dusza jej...
Dusza jej przesycona jest wieczorna atmosferą,
Zimna i mgły pośród której brodzi...
I braku gwiazd,
I nadmiaru chłodu.

W ciszy tu i ówdzie zapala się wieczorna lampa,
I zachłannie próbuje rozjaśnić mrok wokoło,
Wypuszczając magiczne, pełzające w nocy,
Pędy cywilizowanego światła.

Cisza, która jest moja,
A jednak wciąż wspólna.
Kto dał Ci prawo byś wchodziła do niej
I zabierała jej część ze sobą odchodząc,
Zawieszoną na płaszczu?

Cisza i znów ja z nią, a ona ze mną.
My razem i my osobno,
A jednak jesteśmy nie rozłączni.
Szukam smutku w jej oczach- i znajduje jego źródło.

Cisza.

I w ciszy słowa koniec.

Cisza.