kategoria : Poezja / Poezja wierszowana / O ludziach

Moja Katechetka

a u t o r :    Arag

w s t ę p :   

Dedykuje jej ten wiersz, katechetce, która mnie uczyła 4 lata. Dziękuję.

*Guma
** Dwa tysiące pierwszy rok

u t w ó r :

Nasza katechetka-
Siostra Biała Róża,
Wcale nie jest groźna
Jak z grzmotami burza.
Czasem jednak kłuje
Gdy w klasie są zbóje.
Jest umiarkowana-
Tak jest nazywana.

Już od rana
Zrywa się na kolana.
I rozmawia z Bogiem
O nas i o swoich sprawach.

Szybko je śniadanie
I wybiega z dziećmi na spotkanie.
Już do szkoły pędzi
Choć niewyspana- nic nie zrzędzi.

Założyła nawet Biblijne koło
Na tym kole, wśród przyjaciół jest zawsze wesoło.
Jest trochę zabawy, jest trochę religii,
Czasem trochę śmiechu, korzystamy z Biblii.
Gramy w różne gry,
Na przykład- memory.
Chętnie na nie chodzę,
Chyba, że jestem chory.

Zabiera nas siostra na rowerowe wycieczki,
Do różnych kościołów, nad różne rzeczki.
Przy ognisku pieczemy kiełbaski i bułeczki.
Wspaniałe są te nasze wycieczki.

Często śmiesznie mówi:
„Żuma”*, „Dwieście jeden”…**
Liczę, że ta siostra znajdzie się w Niebie.

Krótko mówiąc,
Siostra Róża Biała
Jest wspaniała.
Chcę by mnie uczyła
W czwartej klasie,
Muszę kończyć,
To na razie!