kategoria : Poezja / Poezja wierszowana / Przemijanie

Szczere Zło. Fałszywe dobro.

a u t o r :    Nalen

w s t ę p :   

o czym jest ten wiersz, łatwo wywnioskować. mam nadzieję, że się podoba. budowa również prosta.

u t w ó r :

Szczere zło. Fałszywe dobro.

Piękno straci blask i moc. słowa zdrady sączą
ludzie pozornie bliscy. Dwa serca się złączą
by wbijać sztylet w plecy. Oczy skłamią śliczne.
Człowiek marzenia złamie. Okruchy nieliczne
prawdy skaleczą duszę. Rycerz na krzyż splunie
i sztandar swój podepcze. Bo przez srebro runie
honor i piękna duma. Jak drzewo za stare.
Dlaczego tak się dzieje? Czemu tracę wiarę?

Szczery Cieniu! Tyś to zalegał nad wiekami!
Mroczny Królu! Pierwszy wykułeś miecz zabójczy!
Plugawy! Ty wbijasz w serce nóż skrytobójczy!
Morderco! Ty nie śpisz pomiędzy zabójstwami!
O Upadły!

Wojownik mroku przyjdzie. Ogniem zalśni topór
przeciwnika strasznego. Ty stawisz mu opór!
Kto niczym tchórz ucieknie? Kto snem wiecznym zaśnie
w zimnym tronie kurhanu? Resztką życia wrzaśnie?
Tylko krew zna odpowiedź. Lecz biada, gdy liche
maski przyjaciół spadną. Skończą bowiem pychę
zdrajców - nędzników skrywać. Strzeż się! sługa śmierci
czai się w głębokim cieniu. Choć już serce wierci.

Pasożycie! Ciebie trzeba ogniem wypalić!
Trupojadzie! Choćbyś i pożarł kawał duszy!
Przeciwniku! Mściwy płomień śmierć Twoją wróży!
Przyjacielu! Tak ciężko Cię było powalić...
O Upadły!