kategoria : / /

Szlifierz diamentów (fragment powieści)

a u t o r :    11144

"Słoneczny piec" Luizy Lirogon pokonywał przestrzenie o jakich nie śniło się nawet żaglowcom. Na stanowisku dowodzenia czuwał Jan, reszta marynarzy wykonywała jego polecenia z precyzją szwajcarskiego zegara.
Burty były szczelnie zamknięte. Płynęli pod wodą, tonąc w atramentowych ciemnościach kluczyli pośród tajemniczych szlaków, od czasu do czasu mijając porośnięte glonami wraki galeonów.
Biorąc kurs na południe ocierali się czasem o koralowe, promienne oazy, aż w końcu zbliżyli się na tyle do Wysp że Jan mógł wysunąć peryskop.
- Oto są pani, Wzgórza- powiedział podając wizjer Luizie.
- Ładna okolica- stwierdziła.
- W tym miejscu powstaje ambasada. Jeśli się pani przyjrzy, zobaczy szkielet budowli, a nawet ludzi którzy ją wznoszą.
- Rzeczywiście, piękna sylwetka. Któż to jest ten mały człowieczek w rajtuzach, który rozmawia z naszą asystentką?
- To Michał Architekt. Pan Demarche ściągnął go tutaj z Lukrecji. Znakomity fachowiec.
- Wesołek...-uśmiechnęła się pierwsza dama.
- Dziwne, po całym placu łażą różowe zające, to chyba jakaś plaga.
Nagle coś przesłoniło jej obraz.
- Co to jest?! -zawołała.
Jan spojrzał przez wizjer.
- Zdaje się, że w peryskopie przegląda się mewa.
- Proszę ją stamtąd ściągnąć.
- To niemożliwe madame, musielibyśmy się wynurzyć.
- Niekoniecznie. Proszę schować peryskop.
Jan wykonał polecenie i stanął na baczność w oczekiwaniu na dalsze rozkazy.
- A teraz proszę go jeszcze raz wysunąć- zażądała.
Zadowolona ze swojego konceptu spojrzała przez wizjer by delektować się dalej widokiem Wzgórz. Po chwili odchyliła się jednak gwałtownie, machając wachlarzem z piór.
- Ta mewa znowu tam jest- syknęła i wydała rozkaz do pełnego zanurzenia.