kategoria : / /

Jeden błąd... (XVII)

a u t o r :    dragobonita

w s t ę p :   

Myślałam, że już dodałam ten rozdzialik...
Nyo cóż, chyba jednak nie.
Enjoy:

u t w ó r :

Toma siedział przy stoliku swojej nowej drużyny, teraz pustym. Wszyscy wylecieli na
misję. Wszyscy za wyjątkiem jego.
Nie dość, że był jedynym saiyaninem, to jeszcze jedynym osobnikiem o płci, którą
można było określić. Widocznie ktoś z góry zadbał o to, by incydent z zakochaniem więcej
się nie powtórzył.
-Można się przysiąść?-Toma oderwał wzrok od posiłku i prawie się zachłysnął. Obok
niego stał Bardock.
-A... Tak, chyba tak-mężczyzna odsunął krzesło obok, pozwalając usiąść swojemu
byłemu dowódcy. Zerkał na niego zaniepokojony.
-Jak ci się powodzi w nowej drużynie?
-Może być... To znaczy, czuję się trochę... nie wiem-Toma westchnął.-Samotny. Obcy.
-Wiem, co masz na myśli. Przy tym stoliku zawsze jest pusto; w sumie, to tak jak w
naszej drużynie po twoim odejściu-mężczyzna nie wiedział, co powiedzieć. Czy Bardock
właśnie podprogowo wyjawił mu chęć ponownego przyjęcia w szeregi?-Selypa zdążyła się za
tobą stęsknić, reszta drużyny zresztą też...
-A ty?
-... Co?
-Czy ty też za mną... tęskniłeś?-Próbując uniknąć zszokowanego wzroku byłego
dowódcy Toma zaczął uporczywie wpatrywać się w talerz. Zapadła niezręczna cisza.
Wojownik już miał wstać od stołu, gdy nagle usłyszał cichą odpowiedź.
-Tak.
-Tęsknił chyba najbardziej z nas wszystkich-w mesie rozległ się dźwięczny głos
Selipy*. Po chwili cała drużyna siedziała przy jednym stoliku, przy czym kobieta
wyczekująco zerkała na Bardocka. Ten zmarszczył brwi i odwrócił się lekko od Tomy.-No,
na co czekasz, Bardock? Klękaj i przepraszaj.
Toma spojrzał na nią zszokowany. Ktoś tak dumny jak Bardock miałby klęknąć? Jakie
było jego zdumienie gdy jego były dowódca rzeczywiście klęknął.
-Przepraszam...
-Za co?-Selypa nie mogła odpuścić.
-... za to, że nie spróbowałem cię wtedy nawet powstrzymać i porozmawiać.
Wystarczy?-Mężczyzna zwrócił się do wojowniczki i posłał jej mordercze spojrzenie.
-Nie mnie pytaj. Toma, wystarczy ci coś takiego?
Wojownik pokiwał głową w roztargnieniu, nie mogąc oderwać wzroku od wstającego
z klęczek Bardocka. Po głowie chodziło mu tylko jedno pytanie.
-Ale po co to wszystko?
-Drużyna chce cię z powrotem-Bardock z parodią naburmuszonej miny wbił wzrok w
podłogę.
-Chętnie bym wrócił... Czy jednak dowództwo nie będzie miało czegoś przeciwko?
-Ależ oczywiście! Cudem by było gdyby się do czegoś nie przyczepili-Selypa
zaśmiała się szczerze i klepnęła Tomę w ramię.-Tylko co nas obchodzi stado małp o zbyt
dużym ego?
-------------------
*Ze względu na trudności z zapisem imienia jedno ,,y'' zamieniłam na ,,i''