kategoria : Poezja / Poezja wierszowana / O ludziach

„Mrowisko”

a u t o r :    adamo7489

w s t ę p :   

bez komentarza

u t w ó r :

W naszym mrowisku wiele się dzieje,
są obowiązki, zabawy, rozmowy,
a większość mrówek ma swoje mieszkanie,
dowód, telefon i kod pocztowy.

W szkołach się uczy małe mróweczki,
( by zdobyć zawód i zacząć pracować ),
niektóre ćwiczą po lekcjach śpiewanie,
inne sport, taniec wolą trenować.

Nie widzą świata nasze mróweczki,
poza mrowiskiem tak dobrze im znanym,
w dodatku ogromnie spieszą się wszystkie,
by być kimś ważnym, rozpoznawanym.

Biorą więc udział ( w czym tylko można ),
tu konkurs, mistrzostwa, tam olimpiada,
w głowach jedynie pragnienie zwycięstwa,
niejedna z mrówek po drodze pada...

Tak więc szukają nasze mróweczki,
choć same nie wiedzą czego dokładnie,
dopiero wówczas zmieniają swe życie,
gdy jakieś nieszczęście na nie spadnie.

W mrowisku z uczuć się wyśmiewają
i wytykają odmieńców palcami,
Bo przecież mamy wiek dwudziesty pierwszy!
Trzeba do przodu kroczyć kochani!

Już nawet nieliczne mrówpoetki,
boją się pisać o swoich uczuciach,
bo jakaś mrówka-poetka-literat
może w ich prostą twórczość wejść w butach...

a ONA i ON
nie byli znani
choć adres ich znany był wszystkim

ONA i ON
nie byli bogami
a pomagali wszystkim

ONA i ON
szli poprzez życie,
w swe oczy patrząc z czułością,
dlatego właśnie WYGRALI!,
gdyż żyli swoją MIŁOŚCIĄ.

19.04.2006, Katowice